ACTUELE ONTWIKKELINGEN – rond palliatieve zorg
Omslag bij KWF
Artsen en verpleegkundigen moeten meer aandacht krijgen voor mensen die niet meer beter worden. Volgens het KWF wordt het zorgen voor ongeneeslijk zieken nu onvoldoende beheerst. Het kankerfonds is daarom gestart met de ondersteuning van een nascholingsprogramma Palliatieve Zorg voor zorgverleners werkzaam binnen de oncologie.
Uit het AD van 25 april:
“KWF trekt 1 miljoen euro uit om artsen en oncologisch verpleegkundigen bij te scholen op het gebied van palliatieve zorg. Zorg aan ongeneeslijk zieke patiënten is geen vast onderdeel van medische opleidingen zoals geneeskunde en verpleegkunde, verklaart directeur Johan van de Gronden van KWF. ,,In veel opleidingen is het enkel een keuzevak. Terwijl het voor ongeneeslijk zieke patiënten juist in de laatste levensfase ontzettend belangrijk is dat ze passende zorg krijgen.’’[…]
“Er heerst niet langer een taboe op kanker. Ook ontstaat steeds meer behoefte om te praten over de dood. Elk jaar overlijden in Nederland 45.000 mensen aan kanker. Zij verdienen een goede kwaliteit van leven en zorg die daar bij past. Zodat zij op een zo goed mogelijke manier invulling kunnen geven aan de tijd die hen nog rest.”
Hoe kijken we vanuit stichting Wederzijds hier naar?
In de ziekenhuizen leven artsen en patiënten samen in de hoop ‘de strijd’ tegen kanker te winnen. Motto daarbij is vaak: ‘opgeven is geen optie’. Men is meer gericht op een langer leven, dan op de kwaliteit van dat leven. Als een behandeling dan niet aanslaat komt pas op het laatste moment de vraag op, waar de patiënt zou willen sterven. Maar tussen uitbehandeld zijn en sterven ligt nog een hele weg.
Palliatieve zorg, in een hospice of thuis, maakt het immers mogelijk om het leven menswaardig, in verbondenheid met de naasten te kunnen loslaten. Daar zet Wederzijds zich graag voor in.
Dat KWF nu geld beschikbaar stelt om dit soort begeleiding te kunnen leren lijkt een koerswijziging, een initiatief dat ervoor kan zorgen dat zorgprofessionals in ziekenhuizen niet meer met lege handen staan als er geen behandeling meer mogelijk is. Dat brengt hopelijk teweeg dat zieke mensen niet in eenzaamheid hoeven worstelen met alle vragen die op hen afkomen als er ‘niets meer aan te doen is’. Er is immers nog zo veel dat er wèl te doen is: menselijkheid en nabijheid geven – en mogen ontvangen. Ook voor zorgmedewerkers belangrijk, het is de kern van een beroep in de medische zorg!
Ook uit het AD van 25 april: Sander de Hosson, auteur van het boek ‘Slotcouplet’ en longarts in het Wilhelmina Ziekenhuis in Assen, is een van de initiatiefnemers van het programma. Vanuit de praktijk in het ziekenhuis kan hij zeggen:
“Er is altijd heel veel aandacht voor het lichaam bij mensen die ongeneeslijk ziek zijn – pijn, benauwdheid – maar wij vinden dat de psychologische kanten veel meer aandacht nodig hebben in de opleiding. Niet de tumor moet centraal staan, maar de hele mens. Dat heb ik echt wel moeten leren in de praktijk. Toen ik werd opgeleid had ik een week over palliatieve zorg en in mijn vervolgopleiding een uurtje, terwijl 40 procent van mijn vak eruit bestaat. In mijn ogen behandel je als dokter niet een tumor, maar een patiënt. Of nog beter: een mens”.
Iemand die hier zelf ervaring mee heeft is Jannie Oskam. Zij heeft uitgezaaide borstkanker en schreef het boek ‘Tussenland – over leven met de dood in je schoenen’.
Zij zegt in een interview: ‘Er komen zoveel vragen op je pad: voor welke behandeling ga je nog, wat is echt belangrijk voor je, hoe zie ik mijn eigen levenseinde? Het is fijn om artsen en verpleegkundigen te treffen die herkennen en begrijpen wat je meemaakt. Kleine vragen en opmerkingen kunnen grote gevoelens raken. Je merkt direct of een zorgverlener kaas heeft gegeten van palliatieve zorg’.
Sander de Hosson is ervan overtuigd dat goede palliatieve zorg voor terminale patiënten meer oplevert dan nog een extra behandeling.
‘Het kan er zelfs toe leiden dat ze langer leven, is aangetoond in een wetenschappelijke studie. Longkankerpatiënten die uitgebreide palliatieve zorg kregen, ervoeren niet alleen een veel hogere levenskwaliteit dan patiënten die alleen de standaardbehandelingen kregen. Ook leefden ze gemiddeld drie maanden langer. ,,Als er een nieuwe chemo op de markt zou komen met datzelfde effect, zou dat een enorme doorbraak zijn. Het is tijd dat we het taboe op de dood in spreekkamers doorbreken.’’
Meer hierover vindt u bij de NOS:
https://nos.nl/artikel/2426458-kwf-wil-ongeneeslijk-zieken-beter-begeleiden-ook-focus-op-kwaliteit-van-sterven |
0 reacties