Een woord dat we in veel verschillende levensfasen gebruiken en waar veel betekenissen mee verbonden zijn.
Als kinderen tijdens het spel al: Laat nou los!
Als volwassene: Je moet niet alles zo serieus opvatten, laat toch eens wat meer los.
In de laatste levensfase, de grootste opgave, waar we helemaal zelf voor staan: de opgave om alles wat ons vertrouwd, dierbaar en lief is los te laten.
Dit grote thema vóór het sterven mocht ik van heel dichtbij meemaken bij het sterven van mijn geliefde.
Het werd geen proces van laat nu maar los, laat maar vallen, het hoeft nu niet meer, maar van bewuste actieve besluiten en daden, waar veel wilskracht in zichtbaar werd.
Vrienden waar bewust voor het laatst afscheid van werd genomen.
Niet langer kunnen gaan en staan. Dan nog voor een paar dagen een rolstoel, tot ook die kon worden weggebracht.
Niet meer kunnen schrijven. “…Zou jij nu in mijn dagboek kunnen opschrijven wat ik erin had willen zetten”?
Alles stap voor stap over boord zetten wat er niet langer toe doet en ballast wordt om uiteindelijk het leven zelf los te willen en kunnen laten en vrij te zijn van alles wat zo lang en liefdevol is vast gehouden.
