Het was één dag voordat mijn vader stierf. Ik zat bij uitzondering even alleen bij hem, toen hij verzuchtte dat het zo moeilijk was. ”Wàt is er zo moeilijk pap”, vroeg ik? Zijn antwoord: “de verbinding,.. de verbinding… ik wist niet dat ik die zelf moest maken…tenminste zo lijkt het …heb steeds gedacht dat er hulp zou zijn…of is dat ook zo?”
Het zijn de laatste zinnen die hij uitgesproken heeft. Ik heb zijn hand genomen en gezegd dat die hulp er zéker was!
